Cud nad Wisłą

14 sierpnia 1920 r. armia polska uderzyła z północy, dwa dni później z południa. Kolejnego dnia bolszewicka Rosja w popłochu wycofywała się z przedpola Warszawy w kierunku Prus Wschodnich. Tak rozegrała się bitwa zaliczana dziś do pierwszej dwudziestki przełomowych batalii w dziejach świata. Nie bez powodu nazywana Cudem nad Wisłą.

To nie było tylko usiłowanie podporządkowania sobie Europy, ale i wielkie zmaganie się z Bogiem, z prawdą. To było wielkie zmaganie z nadzieją – powiedział o Bitwie Warszawskiej metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski podczas środowego nabożeństwa w bazylice Mariackiej.

14 sierpnia 1920 r. armia polska uderzyła z północy, dwa dni później z południa. Kolejnego dnia bolszewicka Rosja w popłochu wycofywała się z przedpola Warszawy w kierunku Prus Wschodnich. Tak rozegrała się bitwa zaliczana dziś do pierwszej dwudziestki przełomowych batalii w dziejach świata. Nie bez powodu nazywana Cudem nad Wisłą.

Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz rocznica Cudu nad Wisłą są dobrą okazją do dziękczynienia za stulecie niepodległości Polski i do zawierzenia Matce Bożej przyszłości naszej ojczyzny - podkreślił w środę rzecznik Konferencji Episkopatu Polski ks. Paweł Rytel-Andrianik.

Nie bójmy się nazywać cudem zwycięstwa z 1920 r.; zwycięstwa militarnego i ocknięcia się rodaków z obojętności trudno nie nazwać dziełem Opatrzności - powiedział we wtorek ordynariusz Diecezji Warszawsko-Praskiej bp Romuald Kamiński podczas mszy św. w przeddzień 98. rocznicy "Cudu nad Wisłą".

17 sierpnia 1920 roku, gdy trwały jeszcze walki w ramach Bitwy Warszawskiej, ulice polskiej stolicy wypełniły się tysiącami wiernych. Warszawiacy żegnali bohaterskiego księdza, który zginął przed trzema dniami broniąc miasta przed bolszewikami. Jego śmierć była na wskroś symboliczna.